6 Şubat 2023’te, Türkiye’nin güneydoğusunda Kahramanmaraş ve Elbistan merkezli 7.7 ve 7.6 büyüklüğünde iki büyük zelzele meydana geldi. Bu felaket, binlerce insanın hayatını kaybetmesine neden olarak Türkiye’nin en acı tarihlerinden biri olarak kayıtlara geçti. Sarsıntının ikinci yılında, anne ve babasını kaybeden Psikolog Serkan Yükcü, duygularını ve yaşadığı acıyı bir yazıyla paylaştı.
Günlerden 6 Şubat, Saat 04.00 ve Mekke- İstanbul seferini yapan Türk Hava Yolları TK0702 kodlu uçağımız İstanbul havalimanına iniyor. Telefonumu açar açmaz, bir telefon geliyor. Sanırım Umre’de olduğumu bilen birisi sabah namazı için dua istiyor da telefon açtı diye düşünerek açıyorum telefonu. Karşıdaki ses “Serkan, annenlere ulaşamıyoruz, sen haber aldın mı ?” diye sorunca “Abi, şu anda yeni uçaktan indim, hiçbir şeyden haberim yok” diyerek huzursuz olarak telefonu kapatıyor ve karşılık gelmeyen binlerce davet yaparak apar topar kardeşim Furkan ile bir arada Adıyaman’a yanlışsız yola çıkıyoruz…
6 Şubat sarsıntısı, Türkiye’nin kalbinde derin yaralar açtı. Binlerce insan hayatını kaybetti, binlercesi evsiz kaldı ve sayısız aile parçalandı. Bu felaketin akabinde, birçok insan hem fizikî hem de duygusal olarak derin bir acıyla baş başa kaldı. Fakat bu acı, bir psikolog için belki de daha karmaşık bir hal alıyor. Zira bu kere, diğerlerinin acısını anlamaya ve güzelleştirmeye çalışan bir profesyonel, kendi acısıyla yüzleşmek zorunda kalıyor.
BUGÜN 6 ŞUBAT 2025… O, KARA VE SOĞUK GÜNÜN 2. YILINA GİRİYORUZ
Aile üyelerinin birçoğunu kaybeden bir psikolog, travmanın hem profesyonel hem de şahsî boyutunu birebir anda yaşıyor. Bir yandan, mesleksel bilgisiyle travmanın ruhsal tesirlerini anlamaya çalışırken, öbür yandan kendi kalbinde açılan boşluğu hissetmekten kaçamıyor. Bu durum, bir psikolog için benzersiz bir zorluk yaratıyor: Kendi acısını güzelleştirmeye çalışırken, diğerlerine da yardım etme sorumluluğunu taşımak.
TRAVMANIN RUHSAL ETKİLERİ
Travma, bilhassa ani ve beklenmedik bir halde gerçekleşen kayıplar sonrasında, insan psikolojisinde derin izler bırakır. Zelzele üzere doğal afetler, yalnızca fizikî yıkıma değil, birebir vakitte duygusal bir yıkıma da neden olur. Kayıp, bilhassa anne ve baba üzere temel bağlanma figürlerinin kaybı, kişinin dünyasını alt üst edebilir. İnkar, öfke, pazarlık, depresyon ve kabullenme üzere evreler, yas sürecinin doğal kesimleridir. Lakin bu süreç, herkes için farklı formlarda ve farklı vakitlerde yaşanır.
Bir psikolog olarak, bu süreçleri bilmek, tahminen de şahsî acıyı daha da karmaşık hale getirebilir. Zira her adımı tahlil etme eğilimi, hislerin doğal akışını engelleyebilir. Fakat unutmamak gerekir ki, psikologlar da insandır ve onların da acıyı hissetme, yas tutma ve güzelleşme hakkı vardır.
DUYGUSAL YÜK VE GÜZELLEŞME YOLCULUĞU
Anne ve babasını kendi elleriyle sonsuza uğurlayan bir psikolog, belki de hayatının en ağır duygusal yükünü taşıyor. Onların sesini, dokunuşunu, varlığını özlemek, her gün yeni bir acıya dönüşebilir. Lakin bu acı, birebir vakitte onların sevgisinin ve mirasının bir hatırlatıcısıdır. Düzgünleşme süreci, bu sevgiyi kalpte taşıyarak, onların anısını yaşatmaktan geçer.
İyileşme, bir psikolog için belki de mesleksel kimliğiyle ferdî kimliği ortasında bir istikrar kurmayı gerektirir. Kendine, tıpkı danışanlarına gösterdiği şefkat ve anlayışı göstermek, bu süreçte kritik bir adımdır. Kendi acısını kabul etmek, hislerini söz etmek ve gerekirse profesyonel takviye almak, güzelleşme seyahatinin değerli modülleridir.
UMUT VE DAYANIKLILIK
Travma, hayatın en kuvvetli tecrübelerinden biridir. Lakin insan ruhu, inanılmaz bir dayanıklılık ve güzelleşme kapasitesine sahiptir. Tüm bu acılara maruz kalan bir psikolog, bu zorlu yolculukta, kendi acısını anlamaya ve güzelleştirmeye çalışırken, birebir vakitte diğerlerine da umut ve şifa verebilir. Zira acıyı derinden anlayan bir kalp, oburlarının acısını daha da derinden güzelleştirebilir.
Bu süreçte, kendine vakit tanımak, sevdiklerinin anısını yaşatmak ve yavaş yavaş tekrar hayata tutunmak, güzelleşmenin anahtarıdır.
Unutmayın, acı ne kadar büyük olursa olsun, insan ruhu her vakit bir ışık bulabilir. Ve o ışık, hem kendimiz hem de öbürleri için bir umut kaynağı olabilir.
Sevgiyle Kalın
Uzman Psikolog Serkan YÜKCÜ